Seconden leken uren te duren terwijl hij zich probeerde te bedenken wat er nu gebeurt was. Bas bedacht zich dat het even veilig was, de druppel om hem heen bood ondanks de gevangenschap toch ook een zeker vorm van rust.
In de ruimte buiten de druppel was de rust ook weer terug gekeerd. De grote leider was weer aan het eind van de ruimte aan het brommen en de kleine onderdanen zaten weer stil verspreid door de ruimte. Hij besloot van dit moment profijt te krijgen door even uit te rusten en te kijken hoe ernstig zijn verwondingen waren. Het zag er niet goed uit, "Bah mijn poot gebroken en mijn vleugel gekneusd" dacht hij. "Hoe ga ik dit aan de Koningin uitleggen, als ik haar uberhaupt nog te zien krijg." Terwijl hij aan het mijmeren was over zijn oude leventje dat zo simpel leek in vergelijking met deze merkte hij het niet op dat er een duister figuur opdook aan de rand van het venster.
Over de rand kroop het figuur langzaam naar een donker hoekje om niet gezien te worden. Het figuur wilde graag weten wat er nou gebeurt was en wie er gevangen zat. Alles was gezien vanaf een kleine ruimte in de muur van de grote ruimte en misschien kon het figuur er nog een slaatje uit slaan en daarom was op onderzoek uitgaan de enige optie geweest. "Oh het is er zo'n eentje," bedacht hij zich, "een zielig voorbeeld van leven dat zichzelf niet kan redden." Haat was het niet te noemen wat het duistere figuur voelde maar wel een zekere soort van afgunst voor deze wezens. "Het lijkt wel of ze zich verheven voelen omdat zij het luchtruim bezitten," bedacht het zich, "terwijl wij onder de grond zitten en een heel gelukkig leven leiden." Nooit had het wezen hoogte kunnen krijgen van het soort van het gevangen wezen voor zich maar van de leiders van zijn kolonie moest hij zich altijd wel een beetje afzijdig houden. Het kwam maar weinig voor dat het grondvolk en het luchtvolk samenwerkte, wel vertelde de ouden over meerdere malen dat het gebeurt was maar nog nooit had het duistere wezen dit meegemaakt sinds de val.
Bas besloot zijn rust te pakken en zocht een overzichtelijk hoekje in zijn gevangenis. Helaas was dit een groot probleem aangezien zijn gevangenis geen hoeken had en hij wilde wel alles in de gaten houden. Hij vond een mooi plekje tegen de koude rand en probeerde zo te liggen dat zijn poot en vleugel rust hadden tot hij wat zag bewegen in zijn ooghoek. In het venster waar hij net was zag hij iets bewegen dacht hij. "Begin ik nou gek te worden" bedacht Bas zich terwijl hij zijn blik verplaatste naar de plek waar hij iets dacht te zien. Hij zag een andere schaduw dan dat er net was en er leek iets te bewegen, versuft van de pijn kon hij het niet heel scherp zien door de muren van de druppel dus besloot hij zijn ogen dicht te doen om even te rusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten