#2 Angst.

Hij schrok zich wezeloos, dit had hij niet verwacht. Zo’n oorverdovend geluid had hij nog nooit gehoord. Hoe kan iemand dat zomaar produceren. Duizelend maakte hij dat hij weg kwam terug naar zijn eerdere veilige plek waar niemand hem nog zag. “Wat zou er in vredesnaam aan de hand zijn” dacht Bas terwijl hij om zich heen keek. Toen hij zijn veilige haven bereikt had, had hij nog even nodig om op adem te komen en hij keek verdwaasd terug naar de ruimte. Bas zag dat de anderen grotendeels tot rust gekomen waren er waren er nog een paar die verwilderd om zich heen keken maar deze werden ook toegesproken door de grootste van het stel. Bas hoorde een laag gebrom uit diegene komen en dacht dat het voor hem bedoeld was maar hij durfde niet zo goed meer zich naar de groep te verplaatsen.

Angstvallig hield Bas de groep in de gaten die voor hem zat. “Wat heeft ze toch zo laten schrikken? Wat is er nou eigenlijk gebeurt?” Bas snapte er niks meer van want ook al was de rust weder gekeerd in de ruimte toch hing er wel een bijzondere sfeer inmiddels. Gespannen was het wel te noemen, net zoals hij zelf was. Toch was hij erg nieuwsgierig aangelegd en wilde weten wat er nou precies gebeurd was . Hij kon zich herinneren dat iedereen naar hem wees maar het wilde er niet in bij hem dat hij de oorzaak was. “Ik zou nooit een vlieg kwaad doen”, dacht Bas, “nee ik zou niet de oorzaak kunnen wezen van dat akelige geluid.” Zichzelf moed inpratend koos hij er voor toch op onderzoek uit te gaan in de ruimte.

Zo stil en voorzichtig als hij kon kroop hij uit zijn veilige hoekje in de hoop dat ze hem niet zouden opmerken. Langs de kale muur hield hij de anderen in de gaten terwijl hij ondertussen op zoek ging naar een plekje vanwaar hij alles beter kon overzien en misschien uit kon vinden wat er nou loos was. “Ik zie toch niks bijzonders” zei Bas zachtjes tegen zich zelf, de ruimte was weer rustig en ondanks het gebrom van de grote leider kon je een speld horen vallen en leek alles heel vredig voor zover Bas kon opmerken. “Hier snap ik niks van, maar ik heb nog niet alles gezien natuurlijk” bedacht hij zich en besloot toch verder op onderzoek uit te gaan. Terwijl hij om zich heen keek zag hij het raam en besloot toch daar eens te kijken. Misschien kwam het gevaar wel van buiten, alleen kwam de tweede vraag hoe hij zo hoog moest klimmen zonder op te vallen. Bas keek langs de muur en zag achterin een houten blok achterin de ruimte staan waar hij wel op kon klimmen. Hij sloop er naar toe en begon de klim, “als ik dit zo zacht mogelijk doe dan val ik misschien niet…” Weer dat afgrijselijke geluid en paniek in de ruimte. Bas keek verwilderd om zich heen, misschien zag hij het gevaar nu. Hij probeerde zichzelf op te hijsen richting raam maar hij had weinig tijd nog. “Verdomme! Ik ben ontdekt” dacht Bas terwijl hij de grote leider op zich af zag stormen met een lang iets in zijn klauw.