#3 Vriend?

Zo snel als hij kon trok Bas zich op het houten blok en probeerde op te springen richting het raam terwijl de grote leider op hem afkwam. Wild zwaaiend met het lange ding kwam de grote leider dichterbij Bas terwijl hij ondertussen weer die diepe brom liet horen. “Ik snap niet wat je zegt!” probeerde Bas nog en hij klom verder omhoog zonder te weten wat er gebeurde. Nu werd Bas ook wel een beetje bang wat als het gevaar op de loer lag bij het raam en de grote leider hem probeerde te waarschuwen. Bijna was hij bij het de vensterbank van het raam, hij pakte het randje en begon zichzelf op te trekken, *pats!*. “Wat was dat?” van schrik liet Bas los en keek verschrikt op vanaf het houten blok. Hij zag dat het lange ding van de leider vlak boven hem neergekomen was. “Wat gebeurt er nu?” In afwachting kroop Bas in een hoekje op het houten blok in de hoop zichzelf ongezien te maken. “Wat zal de grote leider toch willen? Hij legde het ding wel even boven mijn hoofd, misschien probeerde hij te helpen.” Bas snelde uit zijn hoek en begon opnieuw met zijn klim, toch angstig om wat er boven zijn hoofd hing klom hij met zweet in zijn handen weer omhoog. *pats!* Weer dat ding, dit keer vlak naast hem, Bas probeerde het vast te pakken maar hij was net te laat dus besloot zich schrap te zetten voor de volgende keer. “Die grote probeert mijn echt te helpen”, dacht Bas, “ik moet hem zeker wel bedanken zometeen.” Terwijl hij verder klom richting het raam vielen er nog meer klappen en elke keer greep Bas net mis. Weer had Bas de vensterbank vast en vermoeid en met zweethanden probeerde hij zich op te trekken. Weer zag hij uit zijn ooghoeken dat ding aankomen en het mistte hem net maar hij kon zijn voeten erop plaatsen waardoor hij op de vensterbank kon hupsen.

“Dank je wel!”, riep Bas en hij vervolgde zijn reis naar t raam. Hij liep over de vensterbank en tuurde door het glas. “Ik zie niets, wat raar” zei Bas tegen zichzelf maar hij bleef toch doorzoeken. Hij zag dat het eerdere noodweer weg was en bedacht dat hij misschien wel even buiten kon zoeken naar het gevaar. “Die grote leider is zo vriendelijk voor mij geweest, ik kan nu best buiten voor hem kijken of de kust veilig is”. Bas ging opzoek naar een opening in het raam maar kon het niet goed zien, de schittering in de plassen van buiten deden pijn aan zijn ogen en zijn nieuwe vriend maakte het ook niet makkelijker op. Weer zag hij naast hem dat ding neerkomen en er kwam een sprankje hoop in Bas naar boven. “Hij probeert me weer te helpen”, dacht Bas, “die grote leider helpt me om het raam te openen.” Met een glimlach sprong Bas enthousiast ook tegen het raam opzoek naar een opening, totdat er een klap tegen Bas zijn gezicht schampte.